De hemel is kwaad op mij.' Met die woorden werd zondagmiddag het concert geopend dat Etoile Azur gaf in de Nicolaaskerk.
Etoile Azur, bestaande uit: Liesbeth Völkel, zang, Mimouna Lefdou, percussie en zang en Michiel Megens, gitaar, zong authentieke teksten, geschreven in het Judeo-Español, een dialect dat veel op Spaans lijkt. Voorafgaand aan ieder nummer gaf Völkel een korte vertaling van de tekst, tekst waarin de passie en het temperament doorklonken, zoals "Blijf maar beter bij je waardeloze echtgenoot, want daar ben je al aan gewend!" De oriëntaalse ondertoon van een aantal nummers was heel herkenbaar, mede ook door de verschillende maatsoorten. Ook de Jiddische liederen waren zeer de moeite waard. Opvallend waren de fraaie arrangementen, door de groep zelf gemaakt, met mooie modulaties waarin de gitaar niet alleen een begeleidende rol had, maar soms ook een mooie, eigen melodielijn volgde, tegen de zang in. De percussie was zeer gevarieerd en expressief. Het spel kende een brede dynamiek, van sprankelend groot tot fluisterend klein en de groep schuwde zelfs af en toe de stilte niet, een stilte, waarin de klok van de Nicolaaskerk onverstoorbaar de seconden wegtikte. Wederom werd de akoestiek van de kerk geroemd. "Zilverachtig", zo omschreef de gitarist deze. Ondanks een lichte mate van versterking bleef het authentieke geluid van de groep goed bewaard. 'Eigenlijk moet het weer voor deze muziek veel warmer zijn", zei iemand tijdens het concert. Etoile Azur was echter in staat om een stukje zonneschijn in de kerk te brengen. De staande ovatie na afloop was dan ook ten volle verdiend. Als toegift werd op verzoek één van de Jiddische nummers herhaald met een aansprekend refrein dat door het publiek enthousiast werd meegezongen. En dat op zijn beurt was weer heel bijzonder voor de musici: "We hebben nog nooit meegemaakt, dat iedereen ging meezingen. Gewéldig was dat" aldus een enthousiaste Lefdou na afloop.